Recenzja Filmu „Ojciec żołnierza”.

To jeden z najlepszych filmów radzieckich o rodzinnej tragedii prostych ludzi żołnierzy armii czerwonej bez etosu politycznego. Jedynym celem ojca, starszego już człowieka jest odnalezienie syna, który podobno jako ranny żołnierz przebywa w szpitalu.

Kiedy jako początkujący kinooperator w latach sześćdziesiątych wyświetlałem ten film, wówczas inaczej odbierałem logikę tego filmu. Co prawda obecnie oglądając go odczuwam jakby brakowało kilku sekwencji. Może i dobrze, że pozbawiony został zbędnego mało potrzebnego podtekstu politycznego.

Obecnie, zresztą świetna rola aktorska grającego ojca żołnierza pokazuje od samego początku sens i powód tej tragedii. Obecne pokolenie nasycone i podsycane nienawiścią do naszego wschodniego sąsiada nie jest świadome, że film radziecki obok typowych politycznych propagandówek miał dużo bardzo ciekawych i dobrych filmów tak dokumentalnych jak też fabularnych.

Po 1980 roku pewne kręgi w Polsce na siłę zakłamują historię okresu II wojny światowej, zapominając skąd faktycznie przyszła wolność do Polski z pod okupacji hitlerowskiej. Czy zwykli żołnierze dość często bardzo biedni i analfabeci nie mieli w głowie politykę, czy wykonywanie rozkazów w „Wielkiej Ojczyźnianej Wojnie” a nie, tylko zbrodnie. Tysiące młodych chłopaków z zapadłych wsi i miasteczek było wcielane do wojska. Takim przykładem właśnie jest syn tego człowieka. W filmie pokazano jaka była wówczas bieda w ZSRR.

Akcja filmu zaczyna się w jednej z zapadłej wsi gruzińskiej. Rodzice otrzymali informacje, że ich syn żołnierz jednostki pancernej został ranny i przebywa na tyłach frontu w jednym  ze szpitali polowych. Ojciec tego żołnierza w uzgodnieniu z żoną przy wsparciu mieszkańców wioski, których synowie też byli na wojnie, postanawia odwiedzić syna i przy okazji dowiedzieć się coś o synach pozostałych sąsiadów.

Aby dotrzeć do  szpitala musi pokonać wiele trudności jakie napotyka w czasie wojny, kiedy brak normalnej komunikacji cywilnej. Od podróży zdezelowanym samochodem, pokonanie części drogi rzecznym statkiem oraz piechotą, trafia do szpitala gdzie miał leżeć syn.

Podróż trwała kilkanaście dni, niestety kiedy dociera na miejsce okazuje się , że syn międzyczasie został zwolniony ze szpitala i skierowany do swojej jednostki liniowej. Podejmuje próbę wspólnie z poznanym żołnierzem, który w tym czasie wyszedł ze szpitala stara się szukać jednostki wojskowej, gdzie służy syn.

Wojskowym eszelonem kolejowym i innymi środkami komunikacji trafia blisko działań frontowych. Tam dociera do niego informacja, że syn jest oficerem w stopniu porucznika oraz służy jako czołgista w jednostce pancernej, która działa na głównej lini frontu niemiecko – radzieckiego.

Zostaje zamieszany w wiry działań frontowo – wojennych i zostaje żołnierzem armii czerwonej. Trafia do Berlina, gdzie szturmuje to miasto z innymi żołnierzami piechoty. Przy szturmowaniu jednego z budynków okazało się, że kiedy on walczył na parterze pewnego budynku, to jego syn bronił ostatniego piętra tego obiektu, a pośrodku bronili się hitlerowcy.

Następuje wymiana rozmów ojca z synem zagłuszana strzałami z broni maszynowej i hukiem wybuchów granatów. Kiedy wreszcie ojciec żołnierza wraz innymi zdobywają budynek, nareszcie dociera do miejsca gdzie syn walczył, okazało się że syn został w czasie walk zabity. Najsmutniejsza jest jedna z ostatnich scen w filmie kiedy ten stary człowiek podnosi z ziemi zwłoki swojego bohatera, a z jego oczu kapią łzy.

Jest fantastycznie i z wielkim wyczuciem grana rola ojca żołnierza. Sceny batalistyczne pokazują tragedię tamtych dni. Kolejne sceny z jakim zaparciem główny bohater za wszelką cenę pragnie dotrzeć do szpitala gdzie ma leżeć syn. W tym filmie pokazano jak zachowują się ludzie , a szczególnie prości żołnierze , którzy muszą bezwzględnie walczyć, bo taki jest rozkaz . Jedna ze scen pokazuje tragedię rannego radzieckiego żołnierza kiedy nad nim staje hitlerowski żołnierz i strzałem broni maszynowej dobija rannego.

Film powstał w wytwórni „Gruzja Film” 1964 roku. Obecna wersja miała premierę w listopadzie 2008 roku, czas trwania filmu 83 minuty. Dystrybutorem filmu jest Epelpol Entertainment. Nagranie oryginału w języku rosyjskim. Dialogi i napisy w języku polskim, niestety w słabej jakości. Bardzo dobrze, że film obecnie ukazał się na najnowszych nośnikach medialnych czyli DVD.

Film powinno pokazywać się szczególnie współczesnej młodzieży otumanionej i wrogo nastawianej wobec prawd i faktów o II drugiej światowej. Szczególnie zakłamywanie spraw związanych z rolą i wkładem ZSRR w obaleniu faszyzmu.